Ημέρα μνήμης και πένθους για τον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας- Νέας Χαλκηδόνας η μαύρη επέτειος της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Με την καθιερωμένη τέλεση του ετήσιου μνημοσύνου στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου για τα θύματα της Γενοκτονίας των Χριστιανών Ελλήνων του Πόντου, την επιμνημόσυνη δέηση που ακολούθησε στο Μνημείο Μικρασιατών και Αλησμόνητων Πατρίδων, την ομιλία του Δημάρχου Γιάννη Τομπούλογλου, την κατάθεση στεφάνων από συλλόγους και μαζικούς φορείς της πόλης μας και την τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών θυμάτων στην Ανατολία στις αρχές του περασμένου αιώνα, ολοκληρώθηκαν οι φετινές εκδηλώσεις μνήμης του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας- Νέας Χαλκηδόνας για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Στην ομιλία του ο Δήμαρχος, Γιάννης Τομπούλογλου ανέφερε:
Η 19η Μαΐου αποτελεί για όλους εμάς τους Έλληνες πρόσφυγες -και απογόνους προσφύγων- άλλη μια μαύρη μέρα, όπως και η 29η Μαΐου. Σαν σήμερα το 1919, πριν από 105 χρόνια, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα κι αμέσως αρχίζει το αγαπημένο σπορ των Νεοτούρκων: Μαζικές δολοφονίες αμάχων Ελλήνων της πόλης, συλλήψεις ανδρών για τα απάνθρωπα τάγματα εργασίας, τα «αμελέ ταμπουρού», μια λέξη που έγινε συνώνυμη των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Τα «Άουσβιτς» της Μικράς Ασίας λεγόταν «Αμελέ Ταμπουρού», οι ναζί βασανιστές της Μικράς Ασίας λέγονταν Τσέτες, ο τόπος μαρτυρίου των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου ήταν ολόκληρη η Ανατολία, όπου σκόρπισαν τα κόκκαλα των προγόνων μας κάτω από μαρτυρικές συνθήκες, αλλά κι άλλων εθνοτήτων που έπρεπε να αφανιστούν, εις δόξαν της δήθεν «φυλετικής καθαρότητας» των Νεοτούρκων.
Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου, παρακαλώ, να κάνω μια διόρθωση σε μια φράση που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε για τη σημερινή ημέρα: Δεν πρόκειται για «Γενοκτονία των Ποντίων», αλλά για «Γενοκτονία των Χριστιανών Ελλήνων του Πόντου». Οι άνθρωποι που υπέστησαν την εθνοκάθαρση ήταν Έλληνες, ήταν Χριστιανοί, που ζούσαν κι εργάζονταν στις νότιες ακτές του Εύξεινου Πόντου, εξ ού και το «Πόντιοι». Η σκέτη αναφορά σε Ποντίους χωρίς τον εθνικό και θρησκευτικό τους προσδιορισμό, ενέχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί από κάποιον ξένο προς την ιστορία του τόπου μας, ως εθνικός προσδιορισμός. Όχι! Τα θύματα της Γενοκτονίας ήταν Έλληνες Χριστιανοί και ως τέτοιοι αποφασίστηκε να εξολοθρευθούν. Έτσι έγινε και με τη σφαγή των Αρμενίων και με ένα σωρό άλλες θηριωδίες των Νεοτούρκων. Σφαγίασαν και οδήγησαν στο θάνατο μέσω βασανιστηρίων τους κατοίκους του Πόντου, ΑΚΡΙΒΩΣ διότι ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.
Και θα πρόσθετα ότι πάει πολύ, οι απόγονοι των Τσετών και των δολοφόνων του Κεμάλ Ατατούρκ, να κάνουν στη σημερινή Ελλάδα υποδείξεις για τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στις μειονότητες, ενώ εκείνοι εκτελούν με συνέπεια κι αποφασιστικότητα ένα σχέδιο διαρκούς συρρίκνωσης του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου, επί δεκαετίες.
Εμείς, οι απόγονοι των θυμάτων εκείνης της τραγωδίας, έχουμε δώσει όρκο στη μνήμη των προγόνων μας, κάποιοι από τους οποίους σώθηκαν από το τουρκικό μαχαίρι κι έφτασαν στη μητέρα Ελλάδα, κι έτσι δημιουργήθηκε και κατοικήθηκε η πόλη μας, η Νέα Φιλαδέλφεια και η Νέα Χαλκηδόνα. Κι ο όρκος αυτός είναι διπλός. Πρώτον, ότι ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τις θηριωδίες των Τούρκων εναντίον των Χριστιανών Ελλήνων του Πόντου και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αλλά και σε κάθε ευκαιρία, θα αναδεικνύουμε τις ωμότητες και την απανθρωπιά των δημίων εκείνης της εποχής. Και δεύτερον, ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς. Ποτέ δεν θα γίνουμε αυτό που σιχαινόμαστε. Πάντα θα συντρέχουμε και θα αγκαλιάζουμε τους πρόσφυγες, τους κατατρεγμένους, αυτούς που έχουν την ανάγκη μας.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός ζει και θα ζει πάντα στις μνήμες και τις καρδιές μας. Αιωνία η μνήμη των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας. Αιωνία η μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων Χριστιανών του Πόντου.–
